Waar zijn we mee bezig? Dat vraag ik me wel eens af als je om je heen de ene na de andere ziet omvallen met een burn-out. Of ziet worstelen met iets wat in elk geval lijkt op een ongezonde balans werk-privé. Met 'we' bedoel ik die groep die voelt dat zijn omgevingsfactoren te hard de verkeerde kant op duwen; de groep die elke dag met man en macht terugduwt om de boel overeind te houden. Tussen al dat geduw zit intuitie muurvast. Die weet precies waar dit eindigt als er niks verandert, maar krijgt onvoldoende spreektijd. Alleen als je de relatie tussen jou en je omgeving verandert, kan hij ademen, zo niet dan knal je er op een dag redelijkerwijs keihard uit. Dat weet je en dat wist ik ook. Ik hoor bij die groep. Ik knalde eruit. Niet keihard, maar hard genoeg om verandering in te zetten. Ik wist het allang, maar nadat ik na een korte vakantie niet meer in staat was het tempo weer op rennen te zetten, moest ik eraan geloven. Ik had een goed gesprek met mijn intuitie. Ik paste mijn leven aan en kreeg een andere omgeving terug. Sommige elementen bleven, maar kregen meer of minder aandacht, sommige verdwenen. Het resultaat past beter bij me. Ik ben alleen nog niet tevreden over mijn relatie met mijn vrienden. Te vaak gaat tijd op aan mensen die verder van ons afstaan, waardoor er te weinig tijd overblijft om beste vrienden te ontmoeten. Tot het erop aankomt. Dan staan ze er. Paradoxaal.
In Japan zijn ze nog beter dan wij in te hard rennen. Daar hebben ze een woord voor mensen die de opgelegde omstandigheden niet meer aan kunnen en zich terugtrekken uit de maatschappij: Hikikomori. Met verregaande gevolgen. Maar ja, dat is Japan. Toch? Je kunt er zelfs vrienden huren. Zodat je af en toe kunt delen hoe het echt met je gaat. Het moet niet gekker worden, maar inmiddels normaal in Japan. Economie boven alles. Het was een interessante uitzending van BNN_Trippers.
Er is moed voor nodig om veranderingen door te voeren. Maar daaraan geen gebrek bij deze groep.
Beste groepsleden, de zomerse temperaturen zijn gearriveerd, de winter volgt vanzelf en de jaren tikken weg. Wat doen we? Doorstampen, óf voortijdig of gedeeltelijk de pannen erop?
Heb een fijne dag,
Marielle
